Hij leeft nog hoor

Na enig onderzoek (de link van deze blog was ondertussen uit mijn internetgeschiedenis verdwenen) bleek dat ik sinds september geen echt verslag heb geschreven, dus ik denk dat het ondertussen weer eens tijd is…
De tijd lijkt hier zo snel te gaan dat ik niet meer precies weet wat ik sindsdien allemaal gedaan heb, maar ik heb de grote meerderheid van mijn volgers deze winter thuis gezien dus ik ga nou niet elk verhaal een tiende keer vertellen – negen was wel genoeg, naar mijn smaak. Ik wil toch wel even zeggen dat het erg leuk was om weer een paar weekjes thuis te zijn - al was het beste toch echt het eten. Ik denk dat het nu voor mij minder moeilijk zal zijn om naar huis te komen deze zomer nadat het zo gezellig was.

Qua nieuws is er niet heel veel te melden hier, ik ben nog steeds 24/7 bezig aan de krant en in mijn ‘vrije’ tijd moet ik dus hard aan mijn huiswerk. Ik ben ondertussen zo geamerikanseert dat minder dan 100% een onacceptabel cijfer is (gelukkig heb ik Nederlands niet als vak ;) ) en dat kost soms wat extra tijd. Ik maak morgen wel een uitzondering voor Valentijnsdag, ik ga met Kelli voor het eerst in meer dan een half jaar shoppen.

Over de krant gesproken, hier zijn de uitgaves die we in elkaar gezet hebben na mijn vorige reclame post (van nieuw naar oud):
http://issuu.com/thecurrcentgrcc/docs/issue6volume45
http://issuu.com/thecurrcentgrcc/docs/issue5volume45
http://issuu.com/thecurrcentgrcc/docs/issue4volume45
http://issuu.com/thecurrcentgrcc/docs/issue3volume45
http://issuu.com/thecurrcentgrcc/docs/issue2volume45
Er gebeurt hier dit jaar abnormaal veel dus het is nog harder werken dan normaal, maar we krijgen er ook wat moois voor. Issue 5 is denk ik de beste tot nu toe, zeker de ‘double truck’ (de middelste pagina’s) was toen erg mooi qua design en met een goed artikel (kan ook niet anders als ik het schrijf…).

Wat nog wel interessant om te melden is zijn mijn toekomstplannen. Door mijn gebrek aan geld kan ik me niet veroorloven om naar een Amerikaanse universiteit te gaan na Green River, en het staat nu dus vast dat ik deze zomer weer naar Nederland verhuis. Om toch nog een beetje in de Amerikaanse sfeer te blijven ga ik me opgeven voor 2 ‘university colleges,’ een soort Amerikaanse universiteiten in Nederland: Roosevelt Academy in Middelburg (ja, Middelburg) en University College Utrecht. Hierdoor kan ik nog wel onderwijs krijgen in het Engels (wat een veel betere taal dan Nederlands is 8) ), en vakken nemen die meer internationaal georiënteerd zijn, maar dan zonder het Amerikaanse prijskaartje. Waarschijnlijk kan ik genoeg studiepunten overzetten van Green River om van de 3 jaar voor mijn bachelors een half of een heel jaar te kunnen overslaan. Nadat ik mijn bachelors haal hoop ik wel weer terug naar Amerika te gaan, zeker als ik genoeg geld heb kunnen sparen, maar ik ben me er ondertussen wel van bewust dat mijn plannen om de paar maanden kunnen veranderen.

De thuiskomst is ook al gepland. We hebben de huur op het appartement t/m 31 juli verlengt en ik kom dus rond die tijd (waarschijnlijk ietsje eerder) naar huis. Kelli en Stirling komen allebei mee, Stirling voor 2 weken en Kelli voor 3.

Nu moet ik toegeven dat ik deze blog niet alleen als update voor mijn allerliefste familie en vrienden thuis schrijf. Blijkbaar heb ik nogal wat volgers via het Fulbright Center en er werd mij vriendelijk via via gevraagd of ik nou weer eens godsamme een update wou posten. Nou, hierbij, jongens. En voor alle mogelijke aankomende Nederlandse community college studenten – gewoon doen, het worden de beste jaren van je leven, en als je vragen hebt kan je ze stellen via remco.z@hotmail.com of via Facebook: http://www.facebook.com/profile.php?id=100000203553463